Η γνώμη μιας εθελόντριας ομαδάρχισσας που συμμετείχε το 2006

Η συμμετοχή μου στις δραστηριότητες του Eco Camp ως ομαδάρχισσας, αποτελεί ένα άθροισμα εμπειριών, που θα ξεχάσω μόνο σε περίπτωση αμνησίας.

Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Όσο να’ναι, δεν επισκέπτεσαι κάθε μέρα εγκαταλελειμμένα χωριά με το ποδήλατό σου! Η Κουτέλη, ένα – δυστυχώς – εγκαταλελειμμένο χωριό, σφηνωμένο στο ορεινό τοπίο, με το ρημοκλήσι του χτίστηκε το 1877, δύσκολα σβήνεται από τη μνήμη σου. Ειδικά αν είσαι παιδί της πόλης, όπως εγώ.

Η ορεινή πεζοπορία αλλά και η επίσκεψη μας στο φαράγγι του Βουραϊκού κατάφεραν να συνδυάσουν την άθληση των κατασκηνωτών με την πρόκληση του θαυμασμού τους για τη σπάνια ομορφιά του τοπίου. Ταυτόχρονα, η οικολογική συνείδηση εδραιώθηκε μέσα μας και συζητήσαμε με ποιους τρόπους μπορούμε να διαφυλάξουμε αυτή την ανεκτίμητη κληρονομιά όλων μας. Οι ανήσυχοι νέοι κατασκηνωτές είχαν, ακόμη, την τύχη να πάρουν μαθήματα προσανατολισμού μέσα στο δάσος από έμπειρα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και με τις δραστηριότητες μέσα στις άριστες εγκαταστάσεις της κατασκήνωσης. Πέρα από το ζύμωμα του ψωμιού και τη συναρμολόγηση ενός παραδοσιακού εργαλείου που είναι κειμήλιο με μεγάλη αντικειμενική και συναισθηματική αξία, τα παιδιά απόλαυσαν και άλλες δραστηριότητες μέσα στην κατασκήνωση όπως πισίνα, μαθήματα ιππασίας, γνωριμία με τα ζώα της φάρμας, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, πινγκ-πονγκ και τέννις.

Πολλές από τις εμπειρίες αυτές ήταν πρωτόγνωρες για τα παιδιά, ενθουσιαστικές μα συνάμα δύσκολες. Ωστόσο, σιγά-σιγά η δυσκολία μετατράπηκε σε συνήθεια, η συνήθεια σε ευκολία και η ευκολία σε ομορφιά. Τα παιδιά και εγώ την προτείνουμε ανεπιφύλακτα σε κάθε δραστήριο και ευαισθητοποιημένο με τα περιβαλλοντικά προβλήματα νέα και νέο.

Σοφία Φυτιάνου
Εθελόντρια Ομαδάρχης
(Φοιτήτρια της Ελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ.)